مقایسه تأثیر پودر سلوکس و پانسمان فشاری معمول بر زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز

مقدمه: روش های رایج برای توقف خونریزی به علت اعمال فشار طولانی در بیماران با زمان هموستاز طولانی می تواند منجر به تشکیل لخته و ترومبوز دسترس عروقی گردد. عوامل هموستاتیک موضعی نقش مؤثری در کاهش زمان هموستاز و در نتیجه پیشگیری از این عوارض دارد. هدف: مقایسه اثر پودر سلوکس و پانسمان فشاری معمول بر زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز. روش: در این کارآزمایی بالینی یک گروهی با طرح قبل و بعدی که در سال های 92-93 انجام شد؛ 30 بیمار دیالیزی در بیمارستان های امام رضا(ع) و منتصریه مشهد و شهیدمدرس کاشمر که از طریق فیستول شریانی- وریدی تحت درمان همودیالیز قرار داشتند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. محل پانکچرهای فیستول شریانی- وریدی بیماران در سه هفته منقطع با استفاده از پانسمان پودر سلوکس درمان شد. زمان هموستاز محل هر یک از پانکچرها در هر جلسه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های اندازه های تکراری، فریدمن و تصحیح بون فرونی با نرم افزار spss نسخه 5/11 تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران تحت مطالعه 3/14±2/54 سال و 16 نفر (3/53 درصد) مذکر بودند. زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران 9/1±8/9 دقیقه بود. تفاوت معنی داری در زمان هموستاز بین روش استفاده از یک گرم پودر سلوکس در مقایسه با روش پانسمان معمول وجود داشت (001/0p<). تفاوت معنی داری نیز در زمان هموستاز بین روش استفاده از نیم گرم پودر سلوکی در مقایسه با روش پانسمان معمول وجود داشت (001/0p<). نتیجه گیری: استفاده از پودر سلوکس باعث کاهش زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز می گردد. بنابراین استفاده از آن برای بیمارانی که هموستاز محل دسترس عروقی آن ها با تأخیر صورت می گیرد توصیه می شود